bir şeyim var bulamıyorum.içim sıkılıyor, patlıyor kulaklarım.sarılmayı özledim .ugruna cekilen acıya değer olmayan sevgilime değil, zaman makinesi tadında sarkılarıma da..

git gide yalnızlaşıyorum. anestezi etkisinde hislerime bir alkol bir de sinema olgusu.nereye kadar benimleyse başkalarının hayatları.. acı çeken birisi için en büyük mutluluk, başkasının cektigi acıya tanık olmakmış hani.oralarda kayboluyorum ben de, arkamda ekmek kırıntıları..

en çıkmazı hissizleşmek.dümdüz gidenler ana avrat,acınılası yanılmasamalarda aşk yaşayanlar, durum gereği yalandan tebessüm takınalar çehrelerine; daha insan benden,bunlara bile takatim kalmamışken benim.. en son tepkim ,cümlesinde yüklem barındırdığı halde iki nokta kullanan birisineydi. sonra ben bıraktım işte bu işleri.

uyuyor, yıkanıyor,uyuyorum şimdilerde.